ستاره ها کراتی سوزان و متشکل از گاز های ملتهب هستند که از خود گرما و نور ساطع می کنند.خورشید نیز یک ستاره است امما با اینکه یک میلیون برابر زمین است ستاره ی بزرگی محسوب نمی شود و در کیهان ستاره های بزرگتری از خورشید هستند.خورشید نزدیک ترین ستاره به ما است و 3/8 دقیقه ی با ما فاصله دارد.اما فاصله بعضی ستاره ها با زمین به ۱۰۰ها هزار سال نوری هم میرسد.
تحولات ستاره ها:
پس از اثبات برابری جرم و انرژی از سوی اینشتین دانشمندان تشخیص دادند که در تمامی ستاره ها تغییر وتحول رخ می دهد.ستاره ها برای نور افشانی انرژی مصرف می کنند بنابر این باید مقداری از ماده خود را به انرژی تبدیل کنند.همانطور که آتش زغال با خاکستر شدن آخرین شراره هایش خاموش می شود ستاره نیز با پایان یافتن سوخت هسته ای می میرد.امروزه نیز ستاره های پیری را می بینیم که تاریک می شوند در حالی که ستاره های جدیدی متولد می شوند.
تولد ستاره:
ابر های گازی و توده های غباری بسیاری در کیهان پخش شده اند و نام این توده ها سحابی می باشد.از آنجا که این سحابی ها از خود نور تابش نمی کنند اغلب آنها را نمی توان دید.گاهی اوقات باعبور یک کهکشان یا بر اثر امواج حاصل از انفجار یک ستاره بزرگ این ابر ها و غبارات گازی سرگردان به هم نزدیک می شوند و بر اثر جازبه توده ی بزرگتری به وجود می آورند.با متراکم شدن ذرات توده نیروی جازبه بیشتر می شود و در نتیجه گازها و ذرات بیشتری از اطراف به سمت مرکز پیش می روند و بعد از مدتی توده شکل قرص دواری به خود می گیرد و چرخش آن سریعتر می شود.هر چه قرص بزرگتر شود نیروی جاذبه بیشتر می شود و تمامی گاز ها را به سمت مرکز می کشد.با افزایش تراکم و فشار در مرکز قرص دمای گاز که قسمت اعظم آن را هیدروژن تشکیل می دهد لحظه به لحظه افزایش می یابد .با گذشت یک میلیون سال هستهای داغ و چگال با دمایی حدود ۱۵۰۰درجه در مرکز این قرص دوار شکل می گیرد که آن را پیش ستاره می نامند.با جذب شدن ذرات و گاز ها دمای ستاره بالا تر می رود تا به حدی برسد که برای شروع واکنش های هسته ای کافی باشد.در این شرایط پیش ستاره آماده تبدیل شدن به ستاره می گردد.وقتی دمای پیش ستاره به ۷ میلیون درجه سانتیگراد رسید اتم های هیدروژن هسته طی واکنش گداخت هسته ای(فیوژن) با هم ترکیب و به اتم هلیوم تبدیل می شوند.انرژی گرمایی حاصل از این واکنش هسته ای به همراه فشار ناشی از تراکم اتم ها در مرکز باعث بالا رفتن دما و در نتیجه افزایش واکنش های هسته ای هم جوشی می شود.جذب گاز توسط پیش ستاره تا حدی ادامه می یابد که میان نیروی جاذبه (به طرف داخل)و فشار ناشی از انفجارات هسته ای(به طرف خارج)تعادل ایجاد شود.پس از برقراری این تعادل ستاره نورانی شکل می گیرد.اما اگر جرم کافی از گاز ها و غبار در اطراف پیش ستاره نباشد ستاره شکل نمی گیرد و به جای آن (کوتوله ی قهوه ای) شکل می گیرد.
مرگ ستاره:
زمانی که ستاره همهی موادی را برای انفجار هسته ای نداشته باشد تا تعادل بر قرار شود نیروی جاذبه بر ستاره غلبه می کند می کند وستاره با نیروی فوق العاده زیادی منفجر می شود و مواد وگاز های آن با شدت باور نکردنی به فضای اطراف رتاب می شوند.
تبادل
لینک هوشمند
