عطارد:نزدیک ترین سیاره به خورشید می باشد.این سیاره ی کوچک سنگی هر 88روز  یک بار به دور خورشید و هر 176روز یکبار به دور خودش می چرخد.دراین سیاره به خاطر گرمای بسیار هیچ گیاه و آبی وجود ندارد.دمای این سیاره در شب 180درجه سانتی گراد زیر صفر و در روز450درجه ی سانتی گراد بالای صفر دما دارد.محور عطارد کاملا عمود است .برای همین نور خورشید نمی تواند بر چاله های قطبی سیاره بتابد و برای همین درچاله های قطب یخچال هایی وجود دارند که هرگز ذوب نمی شوند.

زهره:دومین وداغ ترین سیاره ی منظومه ی شمسی است.اتمسفر زهره که ازگاز های دی اکسید کربن و گوگرد تشکیل شده است و گرمای خورشید رابه دام می اندازد و مانع خروج آنها می شود.زهره بر خلاف دیگر سیارات منظومه ی شمسی در جهت معکوس می چرخد.زهره تقریبا اندازه ی زمین است. زهره کانال ها و رود های حاوی مذاب دارد.همچنین در زهره باران اسید می بارد.

اورانوس:نام هفتمین سیاره ی منظومه ی شمسی است.این سیاره توسط اختر شناس انگلیسی به نام ویلیام هرشل کشف شد.اورانوس سومین  سیاره ی بزرگ منظومه ی شمسی است.این سیاره جو تقریبا غیر فعالی دارد و بر خلاف بقیه ی سیارات گازی خبری از طوفان های سهمگین نیست.محور چرخش اورانوس به دور خود با محور عمودی گردش به دور خورشید 98 درجه اختلاف دارد.یک دورگردش اورانوس به دور خورشید84 سال طول می کشد.برای همین هر یک از قطب ها 42 سال در روشنایی و 42 سال در تاریکی مطلق فرو می روند.هر شبانه روز اورانوس 17 ساعت طول می کشد.اورانوس27 قمر و 11 حلقه دارد. و درجه حرارت آن در سطح 214  درجه سانتی گراد زیر صفر می باشد.

زحل:ششمین سیاره ی منظومه ی شمسی است.معروف بودن این سیاره به دلیل حلقه های زیبای آن می باشد.زحل دومین سیاره ی منظومه ی شمسی 800 برابر زمین است.چگالی این سیاره اندازه ی آب است واگر آن را در اقیانوس بیاندازیم بر روی آب می ماند.زحل 4/29 سال طومی کشد تا به دور خورشید بگردد و 6/10 ساعت طول می کشد تا به دور خود بچرخد.زحل بیش از 30 قمر  و 7 حلقه دارد.درجه حرارت در سطح آن 180 درجه سانتی گراد زیر صفر می باشد.

نپتون:هشتمین سیاره ی منظومه ی شمسی  در

سال ۱۸۴۶ همزمان توسط اخترشناسان انگلیسی و فرانسوی کشف شد.رنگ آبی سیاره به دلیل وجودابر های متان است که رنگ قرمز را دریافتو رنگ آبی منعکس می کنند.سهمگین  ترین طوفان ها در این سیاره ثبت شده است.در  نپتون طوفانی وجود دارد که اندازه ی زمین است که با سرعت زیادی به دور نپتون می گرددنپتون۱۳ قمر دارد.طول سال این سیاره   ۱۶۴ سال زمینی طول می کشد.و  

 طول شبانه روز سیاره۱۶ساعت است.

نام خارجی سیارات 

همه ی  اسم ها از افسانه های یونانی و رومی برای سیارات انتخاب شده اند

درخشان ترین ونزدیک ترین کهکشانی که از زمین دیده می شود متعلق به کهکشان بی شکل و نامنظم ابر ماژلانی بزرگ است که در نیمکره ی جنوبی قابل مشاهده است.ستاره های داغ و جوانی که در این ابر جای گرفته اند ۸ برابر خورشید از خود پرتو ساطع میکنند.پرتو افشانی آن ها سبب می شود تا گاز های اطراف هم داغ شوند و بدرخشند.

 همچنین در آسمان نیمکره ی جنوبی و نزدیک ابر ماژلانی بزرگ تکه ابر نورانی کوچک دیگری هم دیده می شود که ابر ماژلانی کوچک نام دارد.به نظر می رسد این دو کهکشان نا منظم حدود ۲۰۰میلیون سال ژیش توسط برخورد سه کهکشان با هم به وجود آمده باشند.

ابر ماژلانی بزرگ

ابر ماژلانی کوچک

جستجو برای یافتن حیات فرازمینی همچنان ادامه دارد. بسیاری از دانشمندان بزرگ به وجود موجوات فضایی یقین دارند و سالهاست که در تکاپو برای یافتن نشانه هایی از آنها دست به مطالعات گسترده زده اند.

در تعدادی از شبیه سازی هایی های کامپیوتری که در سال اخیر انجام شد ،(( دیوید اسپیجل )) از دانشگاه کرینتون کشف کرد که فاکتور هایی از قبیل حرکت چرخشی یک سیاره غیر قابل سکون و یا سرعت حرکت وضعی آن می تواند موقعیتی برای نگه داری آب و تامین حیات ایجاد کند.

هنگامی که این تغییر محوری با تغییر در سرعت حرکت وضعی ترکیب شد، تابستان های سیاره تا حدی گرم شدند که یخ موقتاً در قطبی از سیاره که به سمت ستاره ی میزبان بود آب شد. این آب مایع، تنها هنگامی در شبیه سازی های کامپیوتری به وجود آمد  که سرعت حرکت سیاره از زمین بیشتر شد . به علاوه به دلیل افزایش نیروی گریز از مرکز ، حرکت جریان هوا از قطبین به استوای سیاره ، مشکل تر شد.

اسپیجل ، هم چنین دنیای بیابانی را طراحی کرد که قسمتی از آن قابل زیست بود . 90% این سیاره را خشکی و 10% آن را آب تشکیل می داد . با توجه به استاندارد های موجود ، تنها ناحیه نه چندان بزرگی که در نزدیکی استوای سیاره واقع بود ، قادر به نگه داری آب و میزبانی حیات بود . لیکن در نواحی دیگر سیاره ، تغییرات فصلی موجب منجمد شدن و یا به جوش آمدن آب در زمان های مختلف می شد. لذا در این حال ، آب مایع تنها در فصول بهار و پاییز موجود بود. اما از نظر دیوید اسپیجل و تیم تحقیقاتی او حتی چنین نواحی را نباید غیر قابل سکون نامید و آن را از گزینه ها حذف کرد.

این تیم همچنین به این نکته دست یافتند که میکروب هایی بر روی زمین در حال زیست هستند که در دمای زیر 0 درجه شروع به دوباره سازی می کنند و شمار دیگری این عمل را در دمای بالای 100 درجه انجام می دهند. اما میکروبی که هر دو مورد را با هم تحت پوشش قرار دهد تا کنون کشف نشده است. با وجود اینکه این تیم بر این نکته اشراف دارند، اما امکان وجود هم چین میکروبی غیر ممکن نیست.

فاکتور دیگری که اکنون به بررسی آن می پردازیم ، امواج گرانشی هستند.

باید دانست که تنها چشمه ی امواج گرانشی که موجب ایجاد گرمای حیات می شود ، ستاره ی میزبان سیاره نیست.

امسال تیمی با سرگروهی (( برایان جکسون )) از دانشگاه آریزونا  به بررسی این موضوع پرداختند که برخی از سیارات دارای منابع تولید گرمای درونی هستند. به علاوه این موضوع راجع به سیاره هایی با مدار های کوچک یا بزرگ صدق می کند. در هر حال این سیارات از جانب ستاره ی خود به سبب امواج گرانشی تحت کشش و فشار قرار می گیرند  ، این پدیده به نوبت خود اصطکاک لازم برای تولید گرمای درونی سیاره را میسر می سازد.

تیم جکسون در حالی که  به بررسی سیاره های اطراف کوتوله های سرخ مشغول بودند، میزان این امواج گرانشی را برای سیاره های دیگری نیز بررسی کردند.

در حالی که میزان این امواج گرانشی تا حد زیادی به جرم ستاره و سیاره بستگی دارد ، محاسبات این تیم نشان داده اند که ، قرار دادن مقدار زیادی امواج گرانشی در مدار سیاره باعث افزایش دما در سیاره شده که شرایط ذوب شدن یخ را در سیاره ی مورد نظر فراهم می کند.

دمای بیشتر موجود در سیاره هم چنین باعث شروع فعالیت های آتش نشانی در سیاره می شوند و به دنبال آن ، سیاره به طبع میزبان اتمسفری ضخیم تر و در پی آن اثر گلخانه ای بیشتری خواهد بود. از این رو می توان لقب (( منطقه ی کلید طلایی )) را به آن اختصاص داد.

موج ضربه های گرانشی برای سیاره های نزدیک تر ، بسیار قوی تر هستند.  برخی از این سیارات حتی ممکن است امواج گرانشی بیشتری از IO ( قمر مشتری) که به خاطر امواج گرانشی بسیار قوی مشتری دچار فوران های بسیار شدیدی در سطح خود می شود دریافت کنند. چنانچه این قمر قادر است سطح خود را هر 150 سال بازسازی کند. لذا فعالیت های آتش فشانی بر روی این گونه سیارات ، احتمال وجود حیات را بر روی آن ها غیر ممکن می سازد.

 نمایی خیالی از سفینه موجودات فضایی در District 9 ، بر اساس آخرین فیلم علمی تخیلی ساخته کارگردان مطرح سینما پیترجکسون

با بیش از 300 سیاره فرا خورشیدی که تاکنون کشف شده اند ، و سیارات بیشتری که مطمئناً پس از این کشف خواهند شد. این گونه بینش های جدید به پژوهشگران کمک خواهند کرد  که در مورد سیاره های حذف شده از لیست (( کلید طلایی )) تجدید نظر کنند و در کاوش های بعدی خود ، اولویت های فراتری را مورد بررسی قرار دهند.

بر خلاف انتشار فراگیر این دیدگاه های جدید ناظر بر فاکتور های سیارات قابل سکون ، هنوز افراد زیادی بر این باورند که این فاکتورها به کشف سیاره های میزبان حیات کمک نخواهند کرد. مطمئنا حقایق زیادی وجود دارند که هنوز از چشم ما پنهانند. حتی در مورد زمین ، (( جاناتان لویین ))  از دانشگاه آریزونا می گوید : (( به عقیده ی من ، ما هنوز حقیقتاً دلیل و چگونگی قابل سکونت بودن زمین و سیر تکاملی آن را در راه تبدیل به سیاره ای قابل سکون نمی دانیم )).

او هم چنین اضافه کرد:  ((  تا زمانی که بر این حقیقت فائق نیاییم ، درست یا نادرست بودن هیچ کدام از این تئوری ها قابل پیش بینی نخوهد بود.))

باید به خاطر داشت ، همیشه احتمال این وجود دارد که در جستجوی آب بر روی سیارات دیگر دچار اشتباه شویم .  با توجه به این نظریه های جدید ، می توان اشکال مرموزی از حیات را در پیش رو تجسم کرد. مثل شنا کردن در دریاچه ای از متان در سطح تیتان، قمر زحل!؟

با این حال تیم لویین معتقند  احتمال وجود حیات در انواع شیمیایی مرموز در این مایع ها هم نباید از لیست جست و جوی ما حذف شوند.  جستجو برای حیات همچنان ادامه دارد...

 بر گرفته از سایت نجوم 

لینک کلیپ ها

9 تصویر از موجودات فضایی

مشاهده ی یوفو در چین

وجود موجودات فضایی

عبور یوفو از مقابل دوربین

بشقاب پرنده در شمال

برگرفته از سایت آپارات
 

 کهکشان به گروه بسیار زیادی از ستارگان گفته می

شود که مرکز آن یک هسته ی چگال یا یک سیاهچاله

میباشد.در سال ۱۹۶۲یک دانشمند به نام ادوین هابل

برای اولین بار کهکشان ها را بر اساس شکل ظاهری آنها 

طبقه بندی کرد او همچنین کشف کرد که کهکشان ها در

حال دور شدن از یک دیگر هستند و جهان در حال انبساط است.

کهکشان مارپیچی:۷۰درصدکهکشان ها کهکشان های

مارپیچی هستند. شیری نیز نمونه ای از این کهکشان ها

است.مرکز درخشان این نوع کهکشان ها از ستاره های

پیر و بازو ها و فضای اطراف این کهکشان ها از گاز ها و

ستاره های جوانتر تشکیل شده است.

مارپیچی میله ای:بر خلاف کهکشان های مارپیچی بازوی

این کهکشان ها به شکل دو میله که از مرکز خارج شده

اند دیده میشود.

کهکشان بیضوی:کهکشانهای غول پیکر بیضوی بیشتر از

یک میلیون میلیون ستاره دارند. راه شیری از نظر اندازه و

تعداد ستاره ، کهکشان بزرگی است. حدود 20% کل

کهکشانها از این نوعند و خاصیت اصلی آنها جدا از

شکلشان می‌باشد. آنها دارای ستارگان مسنو پیر

هستند که کم نورند. و علت کم نور بودن آنها این است

که در این کهکشانها ستارگان جوان بسیار کم استو به

صورت قرصهای مسطحی به نظر می‌رسند.

زمانی گمان می‌رفت که کهکشانهای بیضوی بهتدریج

پهنتر می‌شوند و سپس بازوهای مارپیچی از آن سر بر

می‌آورند. ولی این کاملا اشتباه است: کهکشانهای

بیضوی و مارپیچی به دو شیوه کاملا متفاوت شکل

گرفته‌اند و هیچگاه به هم تبدیل نمی‌شوند. مقدار گاز در

کهکشانهای بیضوی اندک است، یا همه آن تا کنون به

ستاره تبدیل شده است، یا در موقع پیدایش کهکشانها ،

یعنی دوازده هزار میلیون سال پیش منفجر شده است.

کهکشان های نا منظم:خیلی از کهکشان‌ها وجود دارند

که در این طبقه بندی کهکشان های بیضوی، مارپیچی و

مارپیچی میله ای نمی گنجند. زیرا شکل عجیب وغریبی

دارند و شبیه هیچ کدام از این سه دسته نیستند.به این

نوع کهکشان ها، کهکشان های نامنظم (irregular

galaxies) می‌گویند. هر کدام از کهکشان هاینامنظم از

لحاظ شکل ظاهری یگانه و یکتا هستند. این نوع

کهکشان‌ها را به دو زیر گروه تقسیم می‌کنند. گروه اول

Irr I نام دارد. این نوع از کهکشان‌ها از ستاره های

جوان، گرد و غبار و گاز تشکیل شده اند، اما بازوی

مارپیچی ندارند. گروه دومIrr I نام دارد. این نوع از

کهکشان های نامنظم از لحاظ شکل ظاهریبسیار

عجیب و غریب می‌باشند. این نوع کهکشان‌ها معمولاً بر

اثر برخورد با کهکشان های دیگر از شکل طبیعیخود

خارج می‌شوند و به صورتی که اکنون مشاهده می‌شوند

در آمده اند. نمونه ی این کهکشان‌ها ابرهای ماژلانی

است. اختر شناسان پیش گویی می‌کنند که دو

کهکشان نامنظم نزدیک به کهکشان راه شیری ما بالاخره

با کهکشان ما برخورد می‌کنند و یک کهکشان واحد

تشکیل می‌دهند!!!